بهسود، ظرفیت و مستعد ولایت شدن را داشت

در زمان حکومت عبدالرحمن سیاست قومی و قبیله‌ای رواج شدیدتری پیدا کرد و عبدالرحمان با کمک نزدیکان و متحدینش سعی در کنترل قدرت نمود تا جایی که دیگر اقوام ساکن در افغانستان را به شدت تمام سرکوب و از سرزمین‌شان متواری کرد تا قدرتشان را در کنترل داشته‌باشد بنابر همین سیاست مردم زراعت پیشه بهسود که در زمین‌های حاصل‌خیز جلال‌آباد می‌زیستند را مجبور به کوچ اجباری و آنان را از زمین‌هایشان بیرون کردند.

مردم کنونی دو ولسوالی بهسود از نوادگان بابه بهسود هستند که نام او بر پل تاریخی جلال‌آباد نیز گذاشته شده‌است. بابه بهسود که اکثریت منابع تاریخی مردم هزارستان را نوادگان او می‌دانند مردی فهیم و بادرایت بود مردمش را به سوی کابل راهنمایی کرده و در آنجا ساکن می‌کند؛ که هم‌اکنون در غرب کابل پلی به نام او یاد می‌شود آن‌ها تا اواخر حکومت عبدالرحمن در غرب کابل سکونت داشتند.

سیاست حکومت او در قبال اقوام دیگر بسیار ظالمانه بود او نتوانست اقلیت مردم هزاره را در پایتخت تحمل کند و آن‌ها را مجبور به ترک آنجا کرد مردم هزاره مجبور به ترک خانهایشان شدند و به ولایات دیگر پخش شدن و جمعیت عمده آن‌ها به کوهدامن‌های هیمالیا که معروفترین ان کوه بابا هستند کوچ کردند. از سال‌های قدیم مردم بهسود به کشاورزی آهنگری و نساجی مشغول بودند. آن‌ها به شدت مردمانی آزادیخواه بودند به‌طوری‌که جرقه جنگ‌های زیادی علیه حکومت‌های ظالم مرکزی را شروع و به اقساط نقاط مرکزی افغانستان کشاند و با روشن‌سازی دیگر اقوام ظلم و دیکتاتوری حکومت‌ها را افشا ساختند. ۶۵٪ از مردم این ولسوالی باسواد هستند.

به‌طوری‌که در سال‌های پسا طالبان یکی از پیشروترین جمعیت باسواد را درخود جاه داده هست. ۱۵٪ از راه یافتگان به کنکور سراسری از این دو ولسوالی بهسود بودند؛ که با تقدیر وزارت فرهنگ، رئیس‌جمهور حامد کرزی، کریم خلیلی و محمد محقق روبرو شدند. مردم قهرمان پرور بهسود از دیر باز در مسائل سیاسی اشتراکی بالا داشتند به‌طوری‌که در همه اوقات زمانی رهبری سیاسی احزاب و مردم مظلوم هزاره را به عهده داشتند مردمان ولسوالی حصه دوم بهسود از فرهیختگان مردم هزاره نام برده شده‌است؛ و از بهسود به عنوان دیوار حائل و مدافع مردمان هزاره نام برده می‌شود. به‌طوری‌که هر سال در ایام اوایل تابستان درگیر با کوچی‌های متجاوز هستند.