یکی از برنامه های مهم و خطرناک و بلندمدت طالبان، ایجاد و گسترش مدارس دینی در تمام مناطق افغانستان است.
مدارس دینی طالبان در واقع مدارس جهادی هستند. بهتر است نام این مدارس را کارخانه طالب سازی گذاشت. بر همین اساس است که طالبانِ نسل اول و دوم، اکنون در پی تکثیر به صورت گسترده و سراسری به نسل سوم هستند. نسل سوم طالبان نیز علاوه بر فراگیری دروس اعتقادی کجدار و ناقص، هدفمندانه به سمت تفکر جهادی و تکفیر سوق داده می شوند.
دروس مدارس طالبان توأم با تهییج روحیه جنگاوری و جهاد و حفاظت از امارات اسلامی طالبان است. چنین مدارسی ویژگی هایی دارند؛
ویژگی های مدارس دینی طالبانی:
1- سلفی گری و ترویج جزم اندیشی طالبانی، غیرقابل انعطاف و غیرقابل نقد از اصول این مدارس است
2- در این مدارس راجع به حقانیت سایر مذاهب اسلامی و درستی سایر قرائت ها ایجاد تشکیک می شود.
3- استناد به احادیث جعلی و متون روایی ضعیف همراه با خودگویی های مدرسین طالب در این نوع مدارس مروَّج است
4- فربه کردن تفکر جنگجویی و قتال در خدمت سیاست و منویات طالبان شاخصه مهم این مدارس است
5- تهییج جنسی جوانان با برجسته کردن حور و غلمان و توصیفات مداوم جنسی حور و زنان زیباروی بهشتی روش نفوذ و تسلط طالبان بر طالب بچه هاست
6- ایجاد روحیه خودکشی و انتحارگری برای رسیدن به کمال و پاداش از طریق تحریک شهوانی و وعده های لذتبخش اخروی روش نرم کردن نوجوانان و تحریک جوانان است
7- در این مدارس قرائت دیوبندی و خواهشات مدارس حقانیه تدریس می شود. این تفکر با قرائت های اعتدالگرای حنفی مخالف است و زیربنای این تفکر قشری، قرائت پاکستانی از دین است
8- تغلّب فقه امثال ابوالاعلی مودودی و شاه ولی الله دهلوی و… بر قرائت های نوگرای دینی فقهای بزرگ اسلامی نمایان است
9- در این مدارس اهداف سیاسی طالبان با اصول و مبانی دینی و مذهبی آنها ممزوج شده و یک جماعت جنگ طلب خطرناک را روانه اجتماع می کنند.
خروجی مدارس دینی طالبان چیست؟
1- سربازان اعتقادی خطرناک که قدرت بحث و تحمل مخالفین را ندارند
2- جوانان افسرده و ملاهای گیج و سلفی مشرب
3- جنگجویان خودکشِ شهادت طلب که در خدمت پروژه طالبان در می آیند
3- لشکری از آمران به معروف مدنظر طالبان که منویات طالب را در جامعه گسترش می دهند
4- ترویج فقه و سیاست و منافع مذهبی طالبان در لایه های زیرین در خدمت منافع سیاسی طالبان
5- ایجاد هزاران نیروی سرکوب و حذف توده ها اخصا مخالفان ایدئولوژیک طالبان
…
خطرات مدارس دینی طالبان بر حوزه دین و دینداران
طالب دین را بسیار بد، خشن، انحصارطلب، زننده و خشک معرفی کرده است. این باعث گریز از دین خواهد شد و سرآغاز این دین گریزی را شاهد هستیم. جامعه دینی افغانستان به انزوا خواهد رفت و این خطر کاملا قابل درک است. هیچ خطری بزرگتر از دینداران نادان، دین را تهدید نمی کند. هیچ خطر بیرونی به سان فهم ناقص و آلوده از دین، دین را ضربه نمی زند. هیچ عاملی، همچون امتزاج خشونت و قتل و تکفیر و انحصار و انتحار با دین، دین را آسیب نمی ز
طالبان در جهان با عنوان “نمایندگان اسلام سیاسی” شناخته می شوند، همچنانکه گروههایی مثل داعش و بوکوحرام پوستین اسلام پوشیدند و اسلام را در سطح جهان بدنام کردند، اسلام سیاسی طالبان بدنامی بزرگی به بار آورده است. داعش پروژه ای برای بدنام سازی اسلام و دین بود و طالب اکنون فراتر از داعش با تحمیل ذهنیت مریض خود با نام دین و ایجاد محدودیت ها و نقض گسترده حقوق انسانی شهروندان، از دین چهره ای بد معرفی کرده و مدارس طالبانی این آسیب را امتداد می دهند.
خطرات مدارس دینی طالبانی بر اهل سنت حنفی
مذهب حنفی، مذهب تعامل، مدارا و اعتدال است. حنفی ها به آسانی تکفیر نمی کنند. به آسانی طرد نمی کنند. می پذیرند و تفسیر دین و متون را می شنوند. دانشمندان بزرگی دارند. احناف، اندیشمندان نوگرا زیاد دارند و نواندیشان دینی را استقبال می کنند. در سیاست سینه ی فراخ دارند. عقلانیت سیاسی دارند. اهل تعامل هستند و جهانبینی سیاسی وسیعی دارند.
طالبان وقتی وارد افغانستان شدند خود را بعنوان نمایندگان مذهب حنفی جا زدند و مدام از حنفیت گفتند. نام شهر چاریکار را ابوحنیفه گذاشتند، به حنیف و حنفی ها مقام دادند، همه جا جار زدند و از حنفیت و امام اعظم گفتند. با این اهرم در کشوری با اکثریت پیروان حنفی، خودشان را متولّی مذهب حنفی تحمیل کردند. با همین حربه هم شیعیان را از کنار اهل سنت افغانستان راندند و کسی هم دَم نزد!
اما مدارس دینی طالبان با ویژگی هایی که از آن سراغ داریم برای پیروان مذهب حنفی خطر هستند. سخت گیری مذهبی دارند، علمای آزاداندیش حنفی را منزوی و حذف می کنند. با درک اندک شان از دین و شناخت ناقص شان از نص و حدیث، قرائت کوته نگرشان از آیت و روایت و شناخت ناقص از صحابه و سلف صالح و…
نویسنده مدنی
