فوتسال افغانستان در سال‌های اخیر به پدیده‌ای الهام‌بخش در میان مردم کشور تبدیل شده است؛ رشته‌ای که فراتر از ورزش، به نمادی از امید، اتحاد و بازسازی روح ملی بدل گشته است. در حالی‌که افغانستان دهه‌ها با جنگ، ناامنی و عقب‌ماندگی دست‌و‌پنجه نرم کرده است، ظهور فوتسال به‌ویژه در رده‌های سنی مختلف، نسیم تازه‌ای از امید و خودباوری در میان نسل جوان دمیده است؛ نسیمی که می‌تواند آینده این سرزمین را از غبار تلخ گذشته برهاند.
فوتسال؛ زبان مشترک نسل تازه
در کوچه‌های خاکی کابل، مزار، هرات و بامیان، کودکان و نوجوانان با توپ‌های ساده اما دلی پر از رویا، در پی تکرار حرکت‌های قهرمانان فوتسال کشورند. این عشق و انگیزه، نه از امکانات مادی، بلکه از ایمان به توانایی انسان افغان سرچشمه می‌گیرد. فوتسال، زبانی است که فراتر از قوم، زبان و مذهب سخن می‌گوید. نوجوانی از بدخشان، جوانی از غزنی و بازیکنی از هلمند، در میدان فوتسال تنها یک هویت دارند: «افغانستان».
در جهانی که افغانستان را غالباً با جنگ و ویرانی می‌شناسند، فوتسال تصویری دیگر می‌سازد؛ تصویری از شور، نظم، رقابت سالم و استعداد. حضور پرقدرت تیم ملی فوتسال افغانستان در رقابت‌های آسیایی و جهانی، و درخشش بازیکنان جوان در تورنمنت‌های بین‌المللی، به مردم نشان داد که افغان می‌تواند بدرخشد، اگر فرصت و ایمان باشد.
رده‌های سنی؛ پرورش امید از پایه
نکته‌ای که امید را دوچندان می‌سازد، گسترش فوتسال در رده‌های سنی پایه است. تیم‌های نوجوانان و جوانان فوتسال افغانستان امروز در حال شکل‌گیری نسلی تازه‌اند؛ نسلی که در میدان بازی، مسئولیت ملی را می‌آموزد و در رقابت، مفهوم واقعی تلاش جمعی را تجربه می‌کند.
این تیم‌ها، مدارس تازهٔ اخلاق و خودباوری‌اند. هر پاس، هر گل و هر حرکت، تمرینی است برای نظم، احترام و همکاری. برخلاف گذشته که بسیاری از استعدادها به‌دلیل نبود فرصت خاموش می‌ماندند، اکنون در گوشه‌وکنار کشور باشگاه‌ها و تورنمنت‌های کوچک و بزرگ، جوانان را به میدان می‌آورند و جرقه‌های امید را به شعله تبدیل می‌کنند.
فوتسال؛ پلی از ورزش به صلح
فوتسال نه‌تنها یک رقابت ورزشی بلکه ابزاری برای تقویت وحدت ملی و صلح اجتماعی است. در جامعه‌ای که سال‌ها از اختلافات قومی و سیاسی رنج برده، میدان فوتسال جایی‌ست که جوانان در کنار هم می‌خندند، می‌جنگند (در بازی)، و پیروزی را باهم جشن می‌گیرند. این هم‌دلی ورزشی، ریشه‌های عمیق اجتماعی دارد و می‌تواند بذر همزیستی و تفاهم را در میان نسل آینده بکارد.
از پسوند جنگ تا پیشوند افتخار
عبارت «افغانستان» سال‌ها در رسانه‌های جهان با پسوندهایی چون «جنگ»، «فقر» و «عقب‌ماندگی» همراه بود. اما امروز، با شنیدن نام «تیم فوتسال افغانستان»، بسیاری از مردم در گوشه‌وکنار جهان با تحسین لبخند می‌زنند. این تغییر معنا، حاصل تلاش جوانانی است که در میدان‌های کوچک اما با دل‌های بزرگ می‌جنگند. فوتسال به‌تدریج در حال جدا کردن نام افغانستان از گذشتهٔ تلخ است و آن را در کنار واژه‌هایی چون «غیرت»، «استعداد» و «پایداری» قرار می‌دهد.
سخن آخر
فوتسال افغانستان تنها یک بازی نیست؛ جنبشی فرهنگی و اجتماعی است که می‌تواند آینده کشور را روشن‌تر سازد. اگر از این فرصت درست استفاده شود، اگر حمایت از جوانان و سرمایه‌گذاری در ورزش پایه تداوم یابد، می‌توان روزی را دید که نام افغانستان نه در تیتر خبرهای جنگ، بلکه در فهرست افتخارات ورزشی جهان بدرخشد.
فوتسال، امید تازه‌ای‌ست که در سینه مردم دمیده شده؛ امیدی به رهایی، به رشد، و به آینده‌ای که در آن، صدای شادی تماشاگران بر صدای گلوله‌ها غلبه خواهد کرد.
مجمع فرهنگی- اجتماعی بابه بهسود
