یکی از الگوهای سازنده، در تاریخ معارف ما ( مکتب‌شریکان شهید رحیمی) دایر نمودن برنامه‌های تقویتیِ زمستانی به هدف بالابردن کیفیت آموزش بوده است. هرچند که برنامه‌ی زمستانی به مدت چند سالی با رکود مواجه شد، اما این برنامه در زمستان سال ۱۴۰۱ دوباره از سر گرفته شد و جرقه‌ی فعالیت‌های بعدی را رقم زد. با راه‌اندازی برنامه‌ی آموزشی زمستانی با حمایت مالی محمدجمعه‌کریمی فرزند با درک و دلسوز دالکه، مسیر تازه برای تغییر اوضاع و شرایط آغاز شد. جمعی از جوانان دالکه برای ادامه‌ی این فعالیت، به تاریخ ۲۶ حوت سال گذشته جلسه‌ی را در کابل برگزار کردند و نیازمندی‌های فوری مکتب را مورد غَور و بررسی قرار دادند. به دلیل تمدیدنشدن قرارداد جای مکتب، قرار شد که جلسه‌ی عمومی باحضور ریش‌سفیدان و متنفذین به‌منظور کار روی ساختمان مکتب برگزار گردد.
به تاریخ ۴ حمل امسال، جلسهٔ عمومی در کابل برگزار گردید و بعد از بحث و رایزنی‌های سازنده فیصله شد که ساختمان مکتب با هزینه‌ی مالی مردمی اعمار شوند. بنا به فیصله‌ی این جلسه چهار مجرای جمع‌آوری پول به‌خاطر تأمین هزینه‌ی ساختمان در نظر گرفته شدند که شامل؛ جمع‌آوری پول از مکتب‌شریکان بهسود و کابل، درخواست از خیرین داخل و خارج، تخصیص وجوهات شرعیه و جهت‌دهی کمک‌های بشردوستانه بودند. همچنین طبق فیصله، جمعی از اعضای جلسه برای حل مشکلِ جای مکتب و تمدید قرارداد جای قبلی به ریاست معارف میدان وردک مراجعت کردند و موافقت ریاست محترم معارف را مبنی بر تمدید قرارداد جای قبلی، حاصل نمودند.
به تاریخ ۱۳ حمل امسال، جلسه‌ی مکتب‌شریکان بهسود، در حسینیهٔ مرکزی دالکه تدویر یافت و ماده‌های فیصله‌نامه‌های کابل با اندکی تغییر مورد تأئید قرار گرفتند.
همزمان با تلاش‌ها در داخل، تلاش‌های از جانب آقای علی‌دادکریمی برای هماهنگی مکتب‌شریکان در ایران صورت گرفت. در ادامه‌ی همین فعالیت‌ها،جناب آقای ابراهیم کریمی فرزند صدیق و سخاوتمند این مرز و بوم، پیشنهاد علی داد کریمی مبنی بر اینکه ساختمان مکتب را به تنهایی بسازد؛ پذیرفت. این اقدام سخاوت‌مندانه جرقه‌های روشنایی و امید را در دل تاریکی روشن نمود. به تاریخ ۲۹ حمل امسال جلسه‌ی دیگری در بهسود تحت مدیریت آقای علی‌دادکریمی به‌هدف اعلان موضع آقای ابراهیم کریمی دایر شد. این طرح مورد استقبال اهالی منطقه قرار گرفت و مکتب‌شریکان ساختِ یک‌باب منار را به هدف بجا آوردن رسم سپاس‌گزاری وعده دادند.
در بُحبوحه‌ی شادی و امید روز پرمیمنت ۲۸ ثور از راه رسید و درین تاریخ، ساختمان لیسه‌ی شهیدرحیمی طی یک مراسم باشُکوه، کلنگ‌زنی و تهداب‌گذاری شد.
بعد از محفل تهداب‌گزاری کار ساختن ساختمان بزودی آغاز شد و در مدت کمتر از پنج ماه به پایان رسید.
یکی دیگر از مسایل قابل تأمل، جای مناسب برای ساختمان جدید بود که بحث‌های را در پی داشت. جای قبلی به دلیل نشیب و پُرهزینه‌بودن شان، از نظر متخصصینِ ساختمانی مناسب دانسته نشد و انتخاب جای جدید مورد غور و بررسی قرار گرفت. در نهایت این مسأله با اقدام سخاوت‌مندانه‌ی “برادران حسنی” به صورت اساسی حل گردید و دو جریب زمین خویش را به مکتب وقف کردند که از آن جمله ۴۴۵ متر مربع آن در زیربنای ساختمان استفاده شده و باقی زمین، سفید مانده است.
ناگفته نماند که کار ساختمانی این ساختمان عام‌المنفعه به مدیریت مالی جناب ایوب کربلایی و با هماهنگی علی‌داد کریمی در کابل و زیر نظر شرکت ساختمانی « عزیزی بامیکا» ساخته شد که دارای ۹ اتاق و یک دهلیز عمومی می‌باشد. در قسمت ملحقات ساختمان می‌شود از ۱ حلقه چاه آب آشامیدنی، ۴ باب تشناب، نصب ذخیره آب و بلند کردن دو پایه «سولر» برای تولید برق نام برد.
پ.ن: این ساختمان با هزینه‌ی سه ملیون و هشت‌صد هزار افغانی از صفر تا صد توسط حمایت مالی جناب ابراهیم کریمی، یکی از خییرین ساحه مقیم ایران ساخته شده است.
گزارش: علی داد کریمی
